Miasta, które mają długowieczną historię mają swój pewien powtarzalny schemat zabudowy, który mimo iż wiele miast europejskich jest oddalonych od siebie o tysiące kilometrów i różni je bardzo wiele pod względem kulturowym, to jednocześnie łączy je sam pomysł na to, jak rozbudowywać rozrastające się miasto. Tym elementem łączącym różne miasta z bogatą przeszłością jest bardzo często centralny plac, zwany rynkiem. Doskonałym przykładem takiej zabudowy jest Wrocław. A jest ona konsekwencją tego, że setki lat temu, gdy miasto było jedynie drobną cząstką obecnej wielkości, właśnie tu zaczęły powstawać kamienice a potem w centrum miasta, na jego uznanym za główne miejsce, władze postawiły symbol rządzących i jednocześnie miejsce sprawowania ich władzy, czyli ratusz. I od tego miasta wychodziły wszystkie najważniejsze ulice miasta, wiodące ku wszystkim okolicznym szlakom handlowym. Krzyżowały się one w rynku, gdzie regularnie odbywały się targi, na których mieszkańcy, a także przyjezdni mogli zaopatrzyć się w dobra zwiezione tu z całego świata. Dzięki temu powstała oryginalna zabudowa rynku, ukształtowana przez wiele setek lat rozwoju. Ratusz jako miejsce centralne, który z czasem uległ rozbudowie, oraz kamieniczki, często bogatych kupców i mieszczan wokół. A każda z nich trochę inna. W pobliżu nie mogło też zabraknąć kościoła i innych, charakterystycznych dla średniowiecznych miast, budynków i obiektów, takich jak choćby pręgierz.
Niepowtarzalna zabudowa rynku
