Hala Stulecia, wpisana obecnie na listę dziedzictwa UNESCO, powstawała w latach 1911-1913 na Wystawę Stulecia w 1913 roku. Jest halą widowiskowo-sportową, a przez długie lata nosiła także nazwę Hali Ludowej. Jako zabytek, wpisany do rejestru, obejmuje także Iglicę, Pergolę oraz Pawilon Czterech Kopuł. Iglica jest stalowym masztem, który postawiono w 1948 roku na Wystawę Ziem Odzyskanych. Wystawa Stulecia miała upamiętnić stulecie zwycięstwa Prus w bitwie pod Lipskiem w 1813 roku. Pergola o kształcie połowy elipsy, jako dwa rzędy nieotynkowanych słupów, stanęła z tej okazji nad sztucznym stawem, a jej słupy można było obsadzić winoroślą, a ścieżki wysypać żwirem. Z kolei Pawilon Czterech Kopuł okalał wewnętrzny dziedziniec, na którym była rzeźba bogini Ateny. Po wojnie w Pawilonie znajdowała się Wytwórnia Filmów Fabularnych, która wykorzystywała część Pawilonu jako atelier do wywoływania filmów. Po 2015 roku będzie w nim się znajdować Muzeum Sztuki Współczesnej, które w otaczającym parku umieści galerię rzeźby. Obecnie w pobliżu Hali Stulecia znajduje się Multimedialny Park Fontann. Do 1907 roku na miejscu Hali znajdowały się tory wyścigów konnych. Zaprojektował ją wrocławski architekt Max Berg, który stworzył halę, mieszczącą 10 tysięcy osób, o największej rozpiętości konstrukcji żelbetowej (jak na ówczesne czasy).
Hala Stulecia na stulecie
